Normal

Normal (Normal)
Tarih: 27 Mayıs 2019 
Saat: 21.30

Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali 23-30 Mayıs 2019 tarihlerinde 22. senesinde de Ankaralı sanatseverlerle buluşuyor. Bu yılki seçkisini 1721 başvuru yapmış filmden, 140 filmi programına alarak oluşturan Uçan Süpürge, Büyülü Fener Kızılay Sinemaları'nda, Çağdaş Sanatlar Merkezi'nde ve Casa Italia'da gösterimlerini gerçekleştirecek.

İtalya/İsveç / İtaly/Sweden, 2019, renkli/colour, 70’, DCP, Documentary/Belgesel Özgün Dili/Original Language: İtalyanca / İtalian Altyazı: Türkçe-İngilizce/Turkish-English Yönetmen/Director: Adele Tulli

Adele Tullis’in şeklen sade ancak estetik açıdan tatmin edici belgeseli, katı bir şekilde tanımlanmış cinsiyet rollerini ve dayatılan (heteroseksüel) kurallara sorgusuz sualsiz boyun eğme durumunu irdeliyor. Kamerasını günlük olaylara, alışkanlıklara ve sahnelere çeviren yönetmen, ses ve görüntüleri birbiriyle çelişen bir kurguyla yan yana getirerek kaydettiği bazı durumlarda kafaları karıştırıyor. Uzun ve durağan çekimlerde, prenses gibi görünmeye çalışan kızları, motorsiklet yarışında oğluna eşlik eden bir babayı, taptıkları YouTube yıldızı ile fotoğraf çektiren gürültücü bir genç kız grubunu tasvir ediyor. Tulli, film boyunca uzak durmaya, gözlemci olmaya devam ediyor. Ama sonunda, bu sayısız, yorumsuz basmakalıp eylemlerin aslında bir yorum içerdiğini farkediyoruz

Adele Tullis’s formally straightforward but aesthetically convincing documentary examines rigidly defined gender roles and the uncritical submission to the dictates of (hetero) normativity. Turning her camera’s gaze on everyday actions, rituals and scenes, the director makes some of the situations she records seem disconcerting by juxtaposing sounds and images in a contradictory montage. In long, static shots she depicts girls being made up to look like princesses; a father accompanying his son to a motorcycle race; and a group of screaming teenage girls having their photos taken with an idolised YouTube star. Tulli remains consistently observant, almost distant, throughout. But in the end, we realise that this succession of countless uncommented stereotypical actions does contain a commentary after all.