Yarışma- Unfolding Reality

Yarışma- Unfolding Reality
1. 
Filmin Adı: Where the Heremit Sings in the Pine Trees 
Yönetmen: Mattia Biondi 
Ülke: İtalya 
Süre: 8’ 30’’ 
Yapım Yılı: 2019 
Sinopsis:  Kurucu unsurlarının doğrudan ifadesi olarak sinema: Işık ve harekettir. Ormanın kalbinde, film yapımcısı-hermit'in parmakları kamera sensöründe ritim ve dans tutar, görüntüler karılır, ayak izleri birer soyutlamadır.  
Cinema as direct expression of its constitutive elements: light and movement. In the heart of the forest, the fingers of the filmmaker-heremit beat and dance on the sensor of the camera, the image is furrow, footprint, abstraction. 
2. 
Filmin Adı: Senses of Time 
Yönetmen: Wenhua Shi 
Ülke: ABD 
Süre: 5’ 
Yapım: 2018 
Sinopsis:  Zamanın Algıları, zamanın lirik ve şiirsel geçişini gösterir. Çalışma sessizlik, çürüme, kaybolma ve harabeye dikkat ederek öznel ve algısal zamana yansır. 
Senses of Time depicts the lyrical and poetic passage of time. The work reflects on time and focuses on defining subjective and perceptual time with close attention to stillness, decay, disappearance, and ruins. 
3. 
Filmin Adı: Ghost Nursery 
Yönetmen: Brandon Wilson 
Ülke: ABD 
Süre: 6’ 46’’ 
Yapım Yılı: 2019 
Sinopsis:  Ormanda doğan bir hayalet, çevresini gözlemlemek için dolaştıkça güçlenir; güçlendikçe ölüm ve zaman içerisinde ustalığını yeniden canlandırarak tüm o ruh kalabalığından kendini azad eder.

A ghost is born in the forest. No longer tangled in a mass of spirits it gains strength as it turns to observe its surroundings, reveling in its mastery over death and time.

4. 

Filmin Adı: Coma Berenices 
Yönetmen: Mariachiara Pernisa & Morgan Menegazzo 
Ülke: İtalya 
Süre: 5’ 40’ 
Yapım Yılı: 2018 
Sinopsis:  Galaksiler arası varsayımsal bir yolculukta herhangi bir takımyıldızını tanıyamaz; göksel kürenin haritası bu boş bakışın yardakçısı olmaktan başka bir işe yaramazdı. Bir yıldıza yakınlığımıza göre diğerlerini tanımlar; ancak nişan alınan bu yeni bakış açısıyla görünürlerdi. Keskin bir göz için pikseller yıldızdır ve her şey ele geçirilmiştir. 
In a hypothetical intergalactic journey we could not recognize any constellation, the mapping of the celestial sphere is nothing but a vice of the gaze. The proximity close to any star we would identify others, visible only from this new perspective: the sighting. To the keen eye, pixels are stars and everything is possessed. 

5. 
Filmin Adı: DECK 
Yönetmen: Leighton Pierce 
Ülke: ABD 
Süre: 27’ 8’’ 
Yapım Yılı: 2019 
Sinopsis:  Sinematik hayali Pierce, tekil odaklanmayla, canlandırma ve animasyon arasındaki arayüzü bulanıklaştıran görsel katmanlama tekniklerini kullanarak genişletir. İç mekanlarda kurguladığı DECK’te, Pierce’in animasyonlu tek kare fotoğrafları, zarif bir şekilde oluşturulmuş ses tasarımıyla birlikte izleyicinin bir iç yaşam deneyimiyle tam olarak etkileşime girmesine öncülük eder. DECK, bu nadir algılanan kalitenin her an mevcut olduğunu göstermektedir. Pierce'in çalışması bizi orada yönlendirir, geri döner ve tekrar geri götürür. DECK, eşik soyutlama kullanımı ve sıkıca senkronize edilmiş bir ses atmosferi kompozisyonlarıyla, zamansallığın bedensel deneyimini vurgulamayı amaçlamaktadır. Bu 27 dakikalık parça izleyiciyi bastırılmış ancak yansıtıcı bir zihinsel duruma davet ediyor. Uyumlaştırılmış ritim ilkesi, Pierce’in çalışmalarının temelini oluşturur. Gerçekleştirilen "canlı" animasyon çekim tekniğinden, kurgu ve işlemesine, ses kompozisyonundan ve karşılık alma durum reflekslerine, Pierce “gerçek zaman” algısının değişmezleriyle ve “fikir birliği gerçeği” düşüncesiyle uğraşır. DECK halen devam eden bir çoklu format projesinin tekli gösterim 
versiyonudur. Pierce, tüm video ve ses çalışmalarında, tekrarlama ve ritim, zamanın düzensiz ve öznel varsayımlarının yankılarını ve yaylanmalarını işaret eder. Bu şekilde, kendisi hakkında daha az, izleyicideyse neyin tetiklenebileceği hakkında daha fazla şey gösterir. 
With singular focus, Pierce expands the cinematic imaginary through the mastery of visual layering techniques that blur the interface between live action and animation. Grounding DECK in domestic landscape, Pierce's animated single-frame photographs, and exquisitely constructed sound, lead the audience to fully engage with an inner life experience. DECK demonstrates that this rarefied quality of perception is available at every moment. Pierce's work guides us there, returns, and takes us back again. DECK, through its use of threshold abstraction and a tightly synchronized soundscape composition, is intended to emphasize the bodily experience of temporality. This 27 minute piece invites the viewer into a subdued yet reflective stateof mind. The principle of harmonized rhythm underpins all of Pierce’s work. In the performed "live" animation shooting technique, in its editing and processing, in the sound composition and also in situating its reception, Pierce is engaged with the vagaries of the perception of "real time" and ideas about “consensus reality.” DECK is the theatrical version of a multiple format ongoing project. In all of his video and sound art, repetition and rhythm manifest the echoes and arcs of the irregular and subjective conjecture of time. It is less about itself and more about what might be induced in the viewer.