Festival - Neşeli Pazar

Neşeli Pazar

Vivement Dimanche! / Finally, Sunday!

Fransa France / 1983 / 110’ / Dijital Digital / Siyah Beyaz Black & White / Fransızca, Arnavutça French, Albanian / Türkçe, İngilizce Altyazı Turkish, English Subtitles

Yönetmen / Director: François Truffaut

Senaryo / Screenplay: Charles Williams, François Truffaut, Suzanne Schiffman

Kurgu / Editing: Martine Barraque

Oyuncular / Cast: Fanny Ardant, Jean-Louis Trintignant, Jean-Pierre Kalfon

Yapımcı / Producer: Armand Barbault, François Truffaut

Yapım Şirketi / Production Company: Les Films du Carrosse, Films A2, Soprofilms

Dağıtımcı / Distributor: Fransız Kültür

E-posta / E-mail: ozlem.gul@ifturquie.org

Yaş Sınırı / Age Limit: +18

1984 BAFTA Ödülleri; BAFTA Film Ödülleri En İyi Yabancı Film

1984 Cesar Ödülleri; En İyi Kadın Oyuncu Adaylığı, En İyi Yönetmen Adaylığı

1984 BAFTA Awards; BAFTA Film Award Best Foreign Language Film

1984 Cesar Awards; Best Actress Nomination, Best Director Nomination

Amerikalı yazar Charles Williams'ın 1962 tarihli romanı The Long Saturday Night'tan uyarlanan film, karısını ve sevgilisini öldürdüğünden şüphelenilen bir emlakçının öyküsünü anlatıyor. Kendisi ofisinde saklanırken, sekreteri bu cinayetlerin ardındaki gerçekleri araştırır.

Based on the 1962 novel The Long Saturday Night by the American author Charles Williams, the film follows the stroy of a real estate agent who is suspected of murdering his wife and her lover. As he hides away in his office his secretary investigates the truth behind these murders.

Hep Yeni: François Truffaut Retrospektivi

Always New: François Truffaut Retrospektiv

François Roland Truffaut Fransız yönetmen, oyuncu, eleştirmen ve Fransız Yeni Dalga sinemasının kurucularından biridir. Sinemaya olan ilgisi yedi yaşında başladı. Aynı zamanda hevesli bir okuyucuydu ancak okulda pek başarılı değildi. Okulu 14 yaşında bıraktı. 15 yaşında bir film kulübü kurdu ve Fransız film eleştirmeni Andre Bazin ile tanıştı, Bazin iyi bir arkadaş oldu ve daha sonra Truffaut ordudan firar ettiği için hapse atıldığında ona yardım etti. Sinema onun tatmin edici olmayan ev hayatından bir numaralı kaçış yolu oldu. Birkaç yıl boyunca çeşitli dadılarla ve büyükannesiyle yaşamak için sık sık yer değiştirmek zorunda kaldı. Büyükannesi Truffaut'ya kitap ve müzik sevgisini aşıladı. Daha sonra bu tutkusunu günde üç film izlemek ve haftada üç kitap okumak gibi bir yaşam hedefine dönüştürdü. Orduda geçirdiği iki yılın ardından, Bazin'in de yardımıyla Truffaut bir film eleştirisi dergisi olan Cahiers du Cinema'da eleştirmen oldu. Acımasız eleştirileri nedeniyle kendisine “Fransız Sinemasının Mezar Kazıcısı” deniyordu. Eleştirilerinin niteliği nedeniyle 1958 Cannes Film Festivali'ne davet edilmeyen tek eleştirmen oldu. Truffaut, günümüzde tüm zamanların en etkili sinema kuramı olan auteur kuramının geliştirilmesinde Bazin'e destek oldu.

Orson Welles'in Touch of Evil filmini izledikten sonra 1959 yılında The 400 Blows adlı ilk filmini yönetti. Bu film, daha sonra Jean-Luc Goddard, Claude Chabrol ve Jacques Rivette gibi yönetmenlere daha geniş bir izleyici kitlesi kazandıran Fransız Yeni Dalga akımının başlangıcı olarak kabul edilir. Daha sonra 1962 yapımı Jules ve Jim filmini yönetti ve bu film, bir yıl sonra Amerikan filmi Bonnie ve Clyde'ı yönetmesi için kendisine başvurulduğunda oldukça etkili olduğunu kanıtladı. 1966'da ilk İngilizce filmini ve Ray Bradbury'nin klasik bilim kurgu romanı Fahrenheit 451'in uyarlamasını yönetti. Kendisi çok az İngilizce bildiği için bu onun için büyük bir meydan okumaydı. Bu aynı zamanda onun ilk renkli filmiydi. 1973 yapımı Gece İçin Gündüz filmi Truffaut'ya En İyi Yabancı Film Oscar'ını kazandırdı. Bir filmi bitirmeye çalışan bir film ekibini konu alan bu film, yönetmenin muhtemelen en yansıtıcı çalışmasıdır. Daha önceki çalışmalarından bu yana en iyi filmlerinden biri olarak kabul edilir. 70'li yılların ortalarında çektiği The Story of Adele H. ve Yabancı Dilde En İyi Film dalında Altın Küre Ödülü'ne aday gösterilen Small Change filmleriyle ününe ün kattı. Son filmi Nihayet! Pazar filmini siyah beyaz çekerek filmografisini başladığı gibi bitirdi.

François Roland Truffaut is a French filmmaker, actor, critic, and one of the founders of the cinematic French New Wave. His interest in cinema began at the age of seven. He was also an avid reader but did not do so well in school. He left school at the age of 14. He founded a film club at age 15 and met the French film critic Andre Bazin who became a good friend and later helped Truffaut when he was put in jail for deserting the army. Cinema became his number one escape route from an unsatisfying home life. He often had to move around to live with various nannies and his grandmother for several years. His grandmother instilled in Truffaut a love of books and music. He later turned his passion into a life goal where he was to watch three movies a day and read three books a week. After two years in the army, with the help of Bazin, Truffaut became a critic at the Cahiers du Cinema, a film review magazine. He was called “The Gravedigger of French Cinema” for his brutal reviews. Due to the nature of his reviews, he was the only critic not invited to the 1958 Cannes Film Festival. Truffaut supported Bazin in developing what is now the most influential cinema theory of all time, the auteur theory.

He directed his first film in 1959 titled The 400 Blows, after seeing Orson Welles’s Touch of Evil. The film is regarded as the beginning of the French New Wave movement which later gave directors like Jean-Luc Goddard, Claude Chabrol, and Jacques Rivette a wider audience. He later went on to direct the 1962 film Jules and Jim which proved to be highly influential as he was approached to direct the American film Bonnie and Clyde a year later. In 1966 he directed his first English film and adaptation of Ray Bradbury’s classic science fiction novel Fahrenheit 451. This was a big challenge for him as he spoke very little English himself. It was also his first film in color. His 1973 film Day for Night won Truffaut a Best Foreign Film Oscar. This his probably his most reflective work as it follows a film crew trying to finish a film. It is regarded as one of his best films since his earlier works. Mid to late 70’s he gained more notoriety with his films The Story of Adele H. and Small Change which was nominated for the Golden Globe Award for Best Foreign Language Film. He shot his last film Finally! Sunday in black and white concluding his filmography like it began.

Seçilmiş Filmografi / Selected Filmography:

1959 The 400 Blows

1962 Jules and Jim

1966 Fahrenheit 451

1973 Day for Night

1975 The Story of Adele H.

1976 Small Change

1978 The Green Room

1980 The Last Metro

1983 Finally! Sunday