14.AUTF - TATARİSTAN - Galiasgar Kamal Tatar Devlet Akademik Tiyatrosu - BİR YAZ GÜNÜ

14.AUTF - TATARİSTAN - Galiasgar Kamal Tatar Devlet Akademik Tiyatrosu - BİR YAZ GÜNÜ

Yaş sınırı: 12+

Tek Perde - 1 saat 40 Dakika

The first staging of the play in Russia.

In every human"s life there are situations that alter his fate, forcing again and again to return to reasons and meanings, to analyze the past, in search of an answer to a question that as a heavy burden rests on the soul and pulls on the bottom of the memories maelstrom.

The plot of the Norwegian Jon Fosse’s play is simple - the heroine relives the events of his youth, trying to understand what prompted her husband to disappear, get away from her life. However, the shape of the play dictates the laws of reading, and the meaning is not limited with the plot. He set the mood in the transitions, rhythmic prose, in the endless return to the passed, to the said, in the metaphysics of heroine’s meaning of life, in the endless self-torture, that gives vitality.

Leitmotif of performance (in the composition and artistic image) is the collision of time being layers - the eternal inescapable and rapidly changing. The fate of the heroine is accurately reflected in the mirror of the vicissitudes of the other characters, her conversations with her friend take the form of internal monologues and monologues turn into debate with herself. In the director’s decision Fosse’s poetics finds its reflection in the art of ornamentation, where the theme is more important and meaningful plot, and the process of searching for the truth is as important as an answer itself.

Her insanın hayatında kaderini değiştiren anlar vardır; insanı tekrar tekrar esas nedenlere ve anlamlara dönmeye, geçmişi analiz etmeye, ruhunun üzerine fil gibi oturan ve onu anılar girdabının dibine çeken o sorunun cevabını aramaya zorlar.

Norveçli Jon Fosse'un kaleme aldığı bu oyununun hikayesi açık. Kadın kahramanımız gençliğindeki olayları tekrar yaşar, kocasının neden bir anda ortadan kaybolduğunu ve hayatından çıktığını anlamaya çalışır. Fakat oyunun tarzı dikkatli bir okuma gerektiriyor, çünkü esas anlam aslında hikâye ile sınırlı değil. Yazarımız aslında geçişlerde, ritmik nesirde, geçmişe ve söylenene doğru sayısız geri dönüşlerde, kahramanımızın yaşamının anlamındaki metafizikte, kendine yaptığı sonsuz işkencede bir anlam yaratıyor ve bu da hikâyeye canlılık katıyor.

Gösterinin temel motifi (kompozisyon ve sanatsal imgelemde) zamanın katmanlarının çarpışması; sonsuz bir kaçınılmazlık ve yaşanan hızlı değişim. Kahramanımızın kaderi diğer karakterlerin hayatlarının inişleri ve çıkışlarında izleyicinin dikkatine sunuluyor. Arkadaşıyla olan konuşmaları içsel monologlara ve bu monologlar da kendi içinde yaşadığı tartışmalara dönüşüyor. Yönetmenin anlatımıyla, Fosse'un şiirselliği işleme sanatında bir yansıma buluyor. Burada tema daha büyük bir önem ve anlam kazanıyor; gerçeğe bulmaya yönelik yapılan yolculuk yanıtın kendisi kadar önemlidir.